Ciekawe miejsca w pobliżu: Hotel LOGOS*** Zakopane

Zamek w Czorsztynie  ruiny gotyckiego zamku z XIV wieku, położone na wzgórzu nad Dunajcem w granicach Pienińskiego Parku Narodowego. Do zwiedzania udostępnione są zachowane i częściowo utrwalone ruiny zamku średniego i górnego, renesansowa baszta Baranowskiego i Zieleniec.Z tarasów zamku górnego roztacza się ciekawa panorama na Zbiornik Czorsztyński, Pieniny Spiskie i Tatry. Z okien baszty Baranowskiego podziwiać można panoramę Podhala, Gorców i fragmentu Pienin Czorsztyńskich. W pomieszczeniach zamku górnego wystawa o historii zamku i starostwa czorsztyńskiego oraz niewielkie lapidarium.

źródło: http://www.pieninypn.pl/

Fot. http://majkad.blogspot.com/

W pierwszej połowie XIX wieku większość Żywiecczyzny znalazła się w rękach przedstawicieli austriackiego, cesarskiego rodu Habsburgów. W połowie stulecia kolejnym jej właścicielem był arcyksiążę Albrecht Fryderyk Habsburg, który był również właścicielem Księstwa Cieszyńskiego.

Książę słynął z gospodarności, inwestując w huty, tartaki, przemysł drzewny i rolny. Budowę browaru w Żywcu rozpoczęto w 1852 roku. Oficjalna rejestracja zakładu nastąpiła w 1856 i właśnie ta data widnieje na etykietach piw z Żywca. Rok później z browaru wyjechały do konsumentów pierwsze beczki ze złotym trunkiem. Już po kilku latach browar zyskał pozycję dominującą na rynku galicyjskim.

Własnością Habsburgów miał on pozostać do 1939 roku, kiedy przejęły go niemieckie władze okupacyjne. Po II wojnie światowej browar upaństwowiono. Obecnie właścicielem zakładu jest należąca do holenderskiego Heinekena Grupa Żywiec. W Żywcu do dziś stoi wiele budynków z oryginalnej, XIX-wiecznej zabudowy browaru. Zaprojektował je główny architekt Dyrekcji Dóbr Żywieckich, mieszkaniec Żywca, Karol Pietschka. Spod jego ręki wyszły plany m.in. warzelni, słodowni, leżakowni, zakładów bednarskich, kotłowni, hali maszyn oraz budynków administracyjnych.

Do podróży w przeszłość zaprasza też supernowoczesne Muzeum Browaru Żywiec, ulokowane w dawnych, wykutych w skale, piwnicach fermentacyjnych i leżakowych. Wydzielono tutaj 18 pomieszczeń, w których w interesujący sposób prezentuje się historię warzenia piwa w Żywcu oraz metody jego produkcji. Zwiedzający może się przenieść na ulicę galicyjskiego miasteczka, wstąpić do tradycyjnej karczmy, odwiedzić sklep kolonialny. Muzeum Browaru Żywiec znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego i na Europejskim Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Koniaków jest niewielką wsią w powiecie cieszyńskim, znaną przede wszystkim z koronczarstwa. Sąsiaduje z Żywcem i Wisłą.

Muzeum Koronki zlokalizowane jest w Koniakowie Szańcach, w domu rodziny Gwarków. Koniakowskie koronki wykonywane są od prawie 200 lat metodą heklowania (szydełkowania), głównie z białych lub kremowych nici (np. kordonka). Składają się z niepowtarzalnych elementów (inspirowanych głównie przyrodą i tradycją), które następnie łączy się w całość.Najpierw zdobiły góralskie stroje, kościoły i domostwa, aż w końcu zyskały ogólnoświatową sławę.

Maria Gwarek jest pierwszą koronczarką, która poważnie przyczyniła się do rozsławienia tego rękodzieła. Artystka urodziła się w 1896 roku, a zmarła w 1962, w Koniakowie. Już od najmłodszych lat zgłębiała tajniki heklowania koronkowych elementów tradycyjnych strojów góralskich (głównie damskich czepców) i innych wyrobów koronkowych. Potrafiła przy tym umiejętnie i intensywnie je promować w kraju, a nawet za granicą (wyroby dla królowej belgijskiej i papieża Jana XXIII). Maria Gwarek była też aktywną działaczką społeczną.

Po wojnie założyła w Koniakowie Spółdzielnię Koronkarską, która w najlepszym swoim okresie zrzeszała około 250 koronczarek z regionu, przyczyniła się też do elektryfikacji wsi (co miało ułatwiać artystkom pracę) oraz zainicjowała powstanie zespołu regionalnego „Koniaków”. W Muzeum Koronki możemy zapoznać się z dorobkiem twórczym Marii Gwarek oraz z rozwojem lokalnego koronczarstwa na przestrzeni dziesięcioleci. Są tu m.in. 150-letnie elementy czepców damskich (tzw. naczółki), obszycia chust, wstawki do bielizny pościelowej, serwety, obrusy, firany, części garderoby, a nawet bielizna.

Jest też niedokończona serweta, którą Maria Gwarek wykonywała na specjalne zamówienie królowej Elżbiety II (niestety, w trakcie prac artystka zmarła). W Izbie jest też kolekcja rzeźb lokalnych twórców, oraz przedmiotów codziennego użytku z Koniakowa i okolic - np. sprzęty kuchenne, instrumenty muzyczne, stroje górali śląskich itp. Koronczarstwo w Koniakowie jest nadal bardzo żywe. Wzbogaca się wzornictwo i ciągle poszerza asortyment. Od 2013 roku można podziwiać największą koronkę koniakowską świata o średnicy 5 m.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Lanckorona miasto do 13 VII 1933, obecnie wieś, siedziba gminy. Znana szczególnie w kręgach artystycznych, miejscowość letniskowa. Gościła tu cała plejada znanych polskich malarzy, artystów ,reżyserów, pisarzy i innych zagorzałych wielbicieli.
Unikatowy w skali kraju małomiasteczkowy układ urbanistyczny, malownicze niepowtarzalne krajobrazy, swoisty mikroklimat, czyste powietrze, a przede wszystkim cisza i spokój, które dają możliwość dobrego wypoczynku od zgiełku współczesnej cywilizacji. Lanckorona jest też dobrym punktem wypadowym do wycieczek - w Beskid Makowski, Dróżki Kalwaryjskie, do Wadowic i Krakowa.
 

źródło:http://www.lanckorona.pl

Photo: modraszek.flog.pl

Zamek Andrychowski nazywany również Pałacem Bobrowskich – dwór w centrum Andrychowa otoczony parkiem ze stawem.

Nazwa "Zamek" występuje w oficjalnych dokumentach już w roku 1761. Nazwa ta związana jest z pierwotnym obronnym charakterem tego miejsca (prawdopodobnie istniał tu dwór obronny). Dwory takie były powszechnie (rozpowszechnione w Polsce w XVI w.) budowane przez zamożną szlachtę, zachowując schemat średniowiecznych, małych założeń zamkowych o zredukowanym programie budowlanym. W literaturze określa się je również mianem fortalitium.

Dwór otacza pozostałość dworskiego założenia parkowego. Obok dworu wolnostojący budynek powozowni, obecnie wykorzystany, jako lokal gastronomiczny.

źródło:wikipedia

Fot. www.majkad.blogspot.com

Cmentarz Żydowski w Wadowicach to zabytkowa nekropolia założona w 1882. Zajmuje powierzchnię 0,5 hektara, na której zachowało ponad 500 nagrobków wykonanych z marmuru i piaskowca z inskrypcjami w języku hebrajskim i jidysz

Źródłem informacji i zdjęć jest wikipedia

Bielsko zawsze leżało na granicy - czy to pomiędzy księstwami piastowskimi, czy to Polską a Czechami, wreszcie między Galicją a Śląskiem Cieszyńskim.

Mocna warownia była więc koniecznością. Pierwszy, solidny zamek wzniósł nad rzeką Białą książę cieszyński Przemysław I Noszak w XIV wieku.

Z biegiem lat zamek zmieniał właścicieli, trafiając chociażby w ręce bogatych rodów Promnitzów, Schaffgotschów czy Sunneghów; zmieniały się również jego rola i wygląd. W 1752 roku bielskie posiadłości wraz z zamkiem nabył Aleksander Józef Sułkowski. Jego potomkowie władali nim aż do roku 1945. 

To Sułkowscy odpowiadają za współczesne oblicze zamku. Uległ on bowiem gruntownej przebudowie w drugiej połowie XIX wieku, uzyskując eklektyczny wygląd. Jak wyglądały poprzednie budowle stara się nam uzmysłowić muzeum w Lapidarium, gdzie odsłonięto dawne mury, pokazano detale architektoniczne i polichromie. Samym Sułkowskim także poświęcono niewielką ekspozycję (Gabinet Pana i Damski Salonik). Muzeum w Bielsku-Białej pozwala gruntownie się zapoznać z „Dziejami miasta i zamku”, a wystawa etnograficzna przybliża wieloetniczne tradycje tych okolic. Wielbicieli dawnej broni skusi z pewnością zbrojownia i pokój myśliwski. W muzeum udało się też zgromadzić ciekawe zbiory sztuki – od późnego średniowiecza po wiek XXI.

Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem w zamku jest klasycystyczny salon muzyczny, rozbrzmiewający muzyką po dziś dzień. Również sztuka współczesna jest stale obecna na zamkowych salonach.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Wierzchołek oraz zbocza Równicy porastają lasy, przeważnie mieszane i bukowe. Pod szczytem znajduje się obszerna polana, na której ulokowano różne obiekty, składające się na lokalne centrum turystyczne.

Prowadzi tutaj kręta szosa z pobliskiego Ustronia. Na wysokości 785 m znajduje się schronisko górskie z restauracją i 50 miejscami noclegowymi. Obiekt ten, wybudowany w 1927 roku, nawiązuje do architektury regionalnej. Szlakami turystycznymi można stąd dotrzeć do okolicznych miejscowości ( Ustroń, Brenna i Wisła), lub też wybrać się na dłuższą wędrówkę wzdłuż Pasma Równicy i Trzech Kopców w stronę Przełęczy Salmopolskiej i Pasma Baraniej Góry.

Obok schroniska na Równicy przebiega między innymi Główny Szlak Beskidzki. Niedaleko, przy tym właśnie szlaku, znajduje się tradycyjne miejsce nabożeństw ewangelickich, odprawianych tu w okresie prześladowań w czasach austriackich. Widoki z polany pod szczytem Równicy obejmują znaczną część Beskidu Śląskiego z charakterystycznym, widocznym po drugiej stronie doliny Wisły, Pasmem Czantorii i Stożka. W rejonie Równicy zlokalizowano obiekty rozrywkowe, które zainteresują przede wszystkim najmłodszych.

Należy do nich Extreme Park, gdzie można poskakać na batutach lub poćwiczyć na ściance wspinaczkowej. Atrakcją Extreme Parku jest także kino 4D, z ruszającymi się fotelami, wiejącym wiatrem, spadającymi na widza kroplami wody i innymi efektami specjalnymi, pozwalającymi na oglądanie filmów w niekonwencjonalny sposób. Inne atrakcje na Równicy to park linowy oraz niekonwencjonalne zoo – Leśny Park Niespodzianek.

Rejon Równicy w ostatnich latach słynie także z obiektów gastronomicznych, pielęgnujących lokalne tradycje. Możemy odwiedzić tutaj „Zbójnicką Chatę”, Dwór Skibówki, a także „Kolibę Pod Czarcim Kopytem”. W stylowo urządzonych wnętrzach można tam skosztować regionalnych przysmaków.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru.

Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji.

Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przystąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości).

Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Opactwo w Tyńcu jest jednym z najstarszych, istniejących dziś klasztorów w Polsce. Usytuowane jest na wysokim wzgórzu nad Wisłą, skąd rozciąga się wspaniały widok na okolicę. Opactwo, wciąż pełni swoje funkcje religijne, prowadząc jednocześnie część komercyjną. W budynku dawnej biblioteki mieści się ekspozycja muzealna, Benedyktyński Instytut Kultury oraz Dom Gości - w którym można znaleźć nocleg. W Opactwie działa również jednostka gospodarcza Benedicite, która zajmuje się sprzedażą produktów wytwarzanych wg klasztornych, tradycyjnych receptur.

Zapraszamy na spacer po winnicy, komentowaną degustację lokalnych win, przysmaki kuchni regionalnej

Aranżujemy kompleksowe imprezy z zakresu turystyki winiarskiej.

Spacer po winnicy dostarczy nie tylko niezapomnianych wrażeń ale i wiedzę na temat cyklu powstawania wina – uprawy winorośli, prowadzenia winnicy i procesu produkcji wina. Degustacja win odbywa się w miejscu niezwykle urokliwym. W trakcie spotkania zdradzimy tajniki degustacji wina, co nam mówi jego barwa, aromat, smak. Wino smakujemy, analizujemy i oceniamy  w nieskrępowanej, przyjacielskiej atmosferze, bez pośpiechu i komercji. Przybliżymy również historię winiarstwa i kulturowe aspekty wina. Całość wzbogacą specjały lokalnej sztuki kulinarnej.

W swojej działalności organizujemy również noclegi w pobliskich gospodarstwach agroturystycznych lub pensjonatach, przygotowujemy program zwiedzania regionu w zależności od zainteresowań, potrzeb i możliwości kondycyjnych Klienta.

U nas znajdziesz dobrą gościnę, dobre wino i dobre towarzystwo.

Tatiana i Krzysztof Muchowie

Odwiedź winnicę

Na Stoku 26a

33-190 Ciężkowice

www.visitvineam.com

tel. 607 440 507