Ciekawe miejsca w pobliżu: Hotel Racibor

Gliwicka wieża antenowa została zbudowana w 1935 r. przez firmę Lorenz. Użyto drewna modrzewiowego. Belki połączono śrubami z mosiądzu - jest ich w konstrukcji 16100. Na szczyt wiodą schody z 365 stopniami.

Wieża w czterech miejscach przymocowana została do betonowych fundamentów śrubami o długości 235 cm! W odległości ok. 250 m od wieży stoi budynek stacji nadajnika oraz dwa budynki mieszkalne, zajmowane pierwotnie przez pracowników obsługujących stację.

Budynek nadajnika jest obecnie jednym z oddziałów Muzeum w Gliwicach. Można w nim zobaczyć nie tylko wiele oryginalnych urządzeń historycznej stacji radiowej, ale także dobrze zachowane, nietechniczne wyposażenie budynku. W przededniu ataku III Rzeszy na Polskę, 31 sierpnia 1939 roku udający Polaków esesmani wdarli się do gliwickiej stacji nadawczej przy ul. Tarnogórskiej, aby nadać odezwę w języku polskim, zapowiadającą rychłą polską ofensywę i wzywającą do powstania. Ze względów technicznych komunikatu nie udało się nadać. W eter poszły jedynie następujące słowa: „Uwaga! Tu Gliwice. Rozgłośnia znajduje się w rękach polskich.”

Obecnie wieża antenowa wraz z trzema budynkami, które razem tworzą zabytkowy kompleks Radiostacji, stanowi własność miasta. Budynek nadajnika od 2005 roku jest oddziałem Muzeum w Gliwicach. Można w nim zobaczyć oryginalne wyposażenie stacji, a także film o prowokacji gliwickiej. Radiostacja Gliwice znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki. 

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Kopalnia Guido to jedyna w swoim rodzaju kopalnia węgla kamiennego, do której można zjechać i przekonać się na własne oczy, jak wygląda praca górników pod ziemią. Tak wyjątkowego zabytku techniki górniczej nie ma w całej Europie! Kopalnia została założona w 1855 roku przez hrabiego Guido Henckel von Donnersmarcka, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Wydobycie węgla zakończono tu w 1928 roku, a w późniejszym czasie działała tu kopalnia doświadczalna M-300. W 2007 roku podziemia Guido zostały udostępnione do zwiedzania jako samodzielna instytucja kultury.

Obecnie w Kopalni Guido zamiast pokładów węgla wydobywa się turystykę, kulturę i rozrywkę - na poziomach 170 i 320 czeka na turystów moc atrakcji, których nie sposób zobaczyć nigdzie indziej. Aby przekonać się, jak wyglądała praca górnika, poznać historię górnictwa i jego współczesne oblicze, wystarczy włożyć kask, pobrać górniczą lampę i ruszyć na spotkanie podziemnej przygody! Warto pamiętać o tym, by każdego napotkanego pod ziemią górnika pozdrowić tradycyjnym „Szczęść Boże”.

POWIERZCHNIA

Wieże szybowe  to najbardziej charakterystyczny element śląskiego krajobrazu – można je spotkać w niemal każdym z miast naszego regionu. Znakiem rozpoznawczym Kopalni Guido jest zbudowana w 1931 roku niebieska wieża szybu „Kolejowy”. To właśnie pod nią turyści rozpoczynają swoją wycieczkę.

Podróż pod ziemię zaczyna się w budynku nadszybia, skąd górnicza winda zwana szolą zabiera turystów na poziomy 170 i 320. Zanim jednak odwiedzający zjadą w głąb Kopalni Guido, mają okazję zajrzeć do budynku maszynowni i zobaczyć ogromną maszynę wyciągową, za pomocą której opuszcza się grupy turystyczne pod ziemię.

Teren na powierzchni kopalni to również miejsce imprez plenerowych. Tutaj odbywają się koncerty corocznego święta Szlaku Zabytków Techniki - Industriady, na których regularnie bawi się kilka tysięcy osób.

POZIOM 170

Trasa turystyczna na poziomie 170 to historia górnictwa na żywo - tutaj można zobaczyć, jak wyglądała praca w kopalni w XIX i na początku XX wieku oraz prześledzić proces powstawania węgla. Chodniki tego poziomu zostały wydrążone przed ponad stu laty. Spacer po nich znakomicie oddaje niepowtarzalny klimat starej, zabytkowej kopalni węgla kamiennego.

Niewiele osób wie, że jeszcze w połowie minionego stulecia do pracy w kopalniach wykorzystywano konie. Odkrywając poziom 170 można zajrzeć do trzech oryginalnie zachowanych stajni, które w sumie mogły pomieścić do czterdziestu zwierząt.

Górnicy wraz z rozwojem techniki stosowali coraz nowocześniejsze metody wydobywania węgla. Historię tego postępu można obserwować w trakcie zwiedzania poziomu 170, poznając jednocześnie ciekawostki związane z kopalnią. Turyści między innymi odkrywają, w jaki sposób działa podziemna wentylacja i do czego służą pobielone wapnem tamy izolacyjne, oddzielające nieużywaną część kopalni od nowych wyrobisk.

Na poziomie 170 zobaczyć można także Komorę Pomp, gdzie dawniej działały maszyny odwadniające kopalnię oraz Kaplicę Świętej Barbary, patronki górników. Jedną z największych atrakcji jest rekonstrukcja zabierki, gdzie turystów zaskoczy huk, błysk i gęsty dym podczas demonstracji robót strzałowych.

Przy odrobinie szczęścia można tu spotkać Skarbnika – legendarny władca podziemi pojawia się czasem w skalnych komorach nieopodal szybu „Guido”.

DŁUGOŚĆ TRASY:  1 km

CZAS ZWIEDZANIA: 1:00 h.

OGRANICZENIA WIEKOWE: brak

DODATKOWE INFORMACJE:

- trasa przystosowana dla niepełnosprawnych;

- temperatura na trasie turystycznej to ok. 16 st. C, zalecany odpowiedni ubiór

- zalecane wygodne obuwie z płaską podeszwą

POZIOM 320

Największymi atrakcjami na poziomie 320 są pokazy pracy wielkich maszyn górniczych i przejazd elektryczną kolejką podwieszaną. To właśnie tutaj znajduje się najgłębiej położona w kopalni węgla kamiennego trasa turystyczna w Europie! Odkrywanie poziomu 320 wiąże się przede wszystkim z poznawaniem rozwoju techniki górniczej od końca XIX wieku aż do czasów współczesnych.

Odwiedzający w trakcie dwugodzinnej wycieczki na własne oczy przekonują się, jak wygląda górnicza szychta, w jakich warunkach wydobywa się węgiel oraz co matka natura potrafi zrobić z kopalnianym chodnikiem, który nie jest zabezpieczony obudową górniczą.

Duże wrażenie robi zbiornik na surowy węgiel, czyli stalowa konstrukcja, która może pomieścić do 300 ton urobku. Turyści mogą przejść wzdłuż zbiornika lub wybrać drogę dla odważnych – po drabince na górę konstrukcji i dalej po pomoście technicznym.

Zejście nachyloną pod kątem 18 stopni upadową kamienną to początek wyprawy w najgłębiej położone obszary kopalni. Wędrując trasą turystyczną odwiedzający mają okazję dotknąć węgla i wejść do miejsc, skąd był wydobywany. W niektórych miejscach na szlaku robi się dość ciasno i nisko, chodniki momentami toną w ciemnościach i wypełnia je hałas maszyn górniczych – dzięki temu można posmakować warunków pracy górników na czynnych kopalniach. 

Jedną z najciekawszych atrakcji poziomu 320 jest przejazd elektryczną kolejką podwieszaną. Jest to jedyna tego typu kolejka górnicza na świecie udostępniona dla turystów! W oczekiwaniu na przyjazd  odwiedzający mogą w bezpieczny sposób zajrzeć do górniczego chodnika, który z upływem czasu ulega stopniowemu zawaleniu przez działające na niego siły natury.

Na poziomie 320 można podziwiać jedne z najefektowniejszych prezentacji techniki górniczej – pokazy pracy kombajnów górniczych. Pierwszym z nich jest kombajn chodnikowy AM 50, zwany popularnie Alpiną, a drugim kombajn ścianowy z obudową zmechanizowaną – takie same maszyny wykorzystuje się we współczesnym górnictwie.

Odkrywanie najnowszej techniki górniczej to jeszcze nie koniec atrakcji na poziomie 320 - na odwiedzających czeka podziemna Strefa K8 i najgłębiej położony pub w Europie, a w nim możliwość wypicia lokalnego piwa „Guido” i zakupienia górniczych pamiątek.

DŁUGOŚĆ TRASY:  2,5 km

CZAS ZWIEDZANIA: 2:00 h.

OGRANICZENIA WIEKOWE: 6 lat.

DODATKOWE INFORMACJE:

- z uwagi na różnice ciśnień, odradzamy zwiedzanie poziomu osobom z ciężkimi schorzeniami;

- kobiety w ciąży powinny skonsultować się z lekarzem;

- temperatura na trasie turystycznej to ok. 16 st. C, zalecany odpowiedni ubiór

- zalecane wygodne obuwie z płaską podeszwą

PUB W HALI POMP

Hala Pomp to najgłębiej położony pub w Europie, a może nawet i na świecie! Na co dzień odwiedzają go turyści zwiedzający poziomy 170 i 320 oraz osoby zjeżdżające do Kopalni Guido  prosto z powierzchni. Można w nim spróbować wyśmienitego  piwa „Guido”, produkowanego przez lokalny śląski browar, zjeść ciepły posiłek czy napić się filiżanki herbaty. Do nabycia są także pamiątki związane z górnictwem i Kopalnią Guido. Halę Pomp wyróżnia przede wszystkim połączenie zabytkowego, górniczego wnętrza z nowoczesnym barem. Może pomieścić nawet do 150 osób.

STREFA K8

Podziemny pub w Kopalni Guido to tylko jedna z czterech komór, które tworzą Strefę K8 - nowoczesną strefę kultury, biznesu i rozrywki. To właśnie w niej firmy mogą organizować szkolenia i spotkania biznesowe, a odwiedzający dobrze bawić się na koncertach, przedstawieniach teatralnych i seansach kinowych.  Podziemna strefa służy również turystom jako miejsce do kameralnych spotkań.

Nazwa „Strefa K8” wzięła się od Komory Badawczej nr 8, największej z komór na poziomie 320. W niej mieści się sala koncertowa z widownią dla 180 osób. Dopełnieniem Strefy jest Komora Kompresorów i Warsztat Mechaniczny - niepowtarzalna sala bankietowa oraz sala konferencyjna, która łatwo może się zmienić w podziemne kino studyjne.

Turbogolf

Na amatorów mocniejszych wrażeń w Kopalni Guido czekają ekstremalne eventy, organizowane w podziemnych wyrobiskach. Człowiek z kijem golfowym w podziemiach „Guido” to nic zaskakującego - turbogolf to ekstremalna odmiana golfa, w którą można zagrać na trasie turystycznej. Uczestnicy podzieleni na kilka grup rywalizują w nietypowych konkurencjach. Dołkiem jest kask górniczy, zapadnia lub łapacz.

Liczy się kreatywność i dobra zabawa – zasady gry mogą się zmieniać w trakcie rywalizacji, a rozgrywka toczy się w krętych chodnikach kopalni, na kilkudziesięciometrowych pochylniach transportowych czy w sąsiedztwie maszyn górniczych. Na takim „polu golfowym” nikt nie będzie się nudzić!

Instruktor turbogolfa: - Słyszysz “dołek” i myślisz o chorągiewce i równo przystrzyżonej trawie. O tym możesz od razu zapomnieć. Rozejrzyj się lepiej za czymś innym, bo w kopalni dołkiem może zostać absolutnie wszystko, nawet zwinięty łańcuch, rura wodna i łapacz torowy. Zgubiłeś piłkę? Nie szkodzi, mamy ich cały zapas.

Śluby i wesela

Ślub pod wodą czy podczas skoku ze spadochronem… to może ślub w podziemiach kopalni?

W położonej na poziomie 170 Kaplicy św. Barbary można wypowiedzieć sakramentalne „tak” podczas ceremonii ślubnej, w której może wziąć udział nawet do stu gości. Zapewniamy odpowiednią aranżację w wybranej przez parę młodą stylistyce i kolorystyce oraz oprawę muzyczną. Nabożeństwo może się odbyć również w Komorze Badawczej nr 8 na poziomie 320, gdzie na co dzień organizowane są wydarzenia sztuki wysokiej – spektakle teatralne i koncerty.

Współpracujemy z niezwykle utalentowanymi florystami oraz dekoratorami, którzy są gotowi spełnić każde życzenie młodej pary. Zarówno na poziom 170 jak i na poziom 320 mogą zjechać osoby niepełnosprawne, na wózkach inwalidzkich oraz małe dzieci. Organizujemy przyjęcia weselne w wersji tradycyjnej oraz tematycznej. Polecamy także wesele w stylu biesiady górniczej, prowadzone przez profesjonalną grupę artystyczną.

Kultura na Guido

Od początku swojej działalności Kopalnia Guido jest także miejscem uprawiania sztuki wysokiej. W październiku 2013 roku w Komorze Badawczej nr 8 miał miejsce I Międzynarodowy Festiwal im. Krzysztofa Pendereckiego z udziałem samego Mistrza. Wcześniej w ramach cyklu „Kultura na Poziomie” w naszych podziemiach występowali m.in. Nigel Kennedy, Grzegorz Turnau, Czesław Mozil czy  grupa Motion Trio.

W Kopalni Guido powstają także spektakle teatralne. Wyprodukowany przez kopalnię monodram „Synek” od czasu premiery w lipcu 2013 roku zdobył uznanie zarówno śląskiej, jak i ogólnopolskiej publiczności. Ma na swoim koncie nagrodę Grand Prix XI Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie, otrzymał także nominacje do dwóch kolejnych nagród. Swój program artystyczny w podziemiach naszej kopalni prezentowali m.in. Jan Peszek, Tomasz Kot czy Arkadiusz Jakubik.

 www.kopalniaguido.pl

Rezerwacja:
32 271 40 77

Muzeum Górnictwa Węglowego
w Zabrzu
ul. Jodłowa 59
41-800 Zabrze

tel. 32 630-30-91

fax. 32 277-11-25

Kopalnia Guido
ul. 3 Maja 93
41-800 Zabrze
tel. 32 630-30-91 wew. 2200

fax: 32 277-11-25

Góra Św. Anny jest położona około 35 km na południowy-wschód od Opola. Wznosi się na wysokość 406 metrów n.p.m. Góra Św. Anny jest wyjątkowym miejscem co najmniej z kilku powodów:
- jest to miejsce święte, do którego pielgrzymują tysiące wiernych z całego kraju i zagranicy,
- jest to wygasły wulkan sprzed milionów lat,
- jest to miejsce bohaterskich walk Powstańców Śląskich.
Dzięki swym unikalnym walorom Góra Świętej Anny w dniu 14 kwietnia 2004 roku została uznana za pomnik historii i tym samym znalazła się na liście najcenniejszych obiektów i zabytków w Polsce.

źródło: www.goraswanny.info.pl

Amfiteatr na Górze Św. Anny to główne miejsce uroczystości poświęconych pamięci poległych w powstaniach śląskich i jeden z najbardziej znanych tego typu obiektów na Śląsku.Pierwotnie w miejscu dzisiejszego amfiteatru znajdował się kamieniołom o nazwie Kuhtal (Krowiok) z którego wydobywano wapienie.W 1934 r. właścicielka tego terenu, hrabina von Francken-Sierstorpff z Żyrowej, przekazała dawny kamieniołom NSDAP. Nowe władze niemieckie postanowiły upamiętnić Niemców poległych w 1921 r. i już w tym roku rozpoczęto przebudowę kamieniołomu na amfiteatr. Amfiteatr powstał w 1938r., może pomieścić 30-100tys. widzów, a to czyni go jednym z największych amfiteatrów w Europie.

źródło:wikipedia
 

Pierwotny zamek został wzniesiony w Pszczynie prawdopodobnie w XI lub XII w., przez książąt piastowskich. Podczas I wojny w zamku mieściła się kwatera armii niemieckiej, mieszkał tu także sam cesarz Wilhelm II. Po wojnie i odrodzeniu państwa polskiego, zamek nadal należał do Hochbergów. Pozytywnie w historii Polski zapisał się ostatni z właścicieli (od 1938 roku), Hans Heinrich XVII, który przyjął obywatelstwo polskie i walczył w polskich siłach zbrojnych na Zachodzie. Rezydencja szczęśliwie przetrwała II wojnę, nie ulegając dewastacji przez wojska niemieckie czy radzieckie, w związku z czym już w 1946 roku utworzono tu muzeum, które obecnie nosi nazwę Muzeum Zamkowego w Pszczynie, prezentujące głównie pałacowe wnętrza i wyposażenie oraz przedmioty z kolekcji Hochbergów. 9 maja 2001 roku, w jednym z pomieszczeń zamku otwarto Gabinet Miniatur, a 12 maja 2009, w gotyckich piwnicach - Zbrojownię.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Tychy przez stulecia były jedną z osad na ziemi pszczyńskiej, na której piwowarstwo miało duże znaczenie już w czasach średniowiecznych. Dobitnie o tym świadczą tradycje warzenia piwa w samej Pszczynie, o czym przypomina położona w samym centrum miasta ulica Piwowarska.

Pierwsza wzmianka o istnieniu browaru, należącego do właścicieli Pszczyny, pochodzi z 1629 roku. Funkcjonował on razem z gorzelnią. Produkowano wówczas trzy rodzaje piwa: wysyłkowe, drożdżowe i stołowe.

Rewolucja nastąpiła w XIX wieku - zmieniła się technologia produkcji piwa, browary z niewielkich manufaktur stawały się dużymi zakładami przemysłowymi.

W 1861 roku książę pszczyński Jan Henryk XI Hochberg przekształcił browar w Tychach w nowoczesną fabrykę, budując m.in. młyn, słodownię, warzelnię, suszarnię i lodownię. W ofercie pojawiły się jasne Piwa Książęce. Wkrótce książęcej inicjatywie wyrosła konkurencja – Browar Obywatelski, który wpisał się w tradycje dzisiejszego potentata. 

Obecnie 400-letnią historią warzenia piwa w Tychach szczyci się Kompania Piwowarska SA. Muzeum Piwowarstwa w Tychach było pierwszą tego typu instytucją w Polsce. Oficjalne otwarcie miało miejsce 22 listopada 2004 roku. Ekspozycję umieszczono w dawnym kościele ewangelickim z początku XX wieku. Po powitaniu przez księcia Jana Henryka XI, zwiedzający w ciekawy sposób poznaje wszystkie etapy warzenia, butelkowania i degustacji złocistego napoju.

Czeka tutaj wiele multimedialnych atrakcji, w tym projekcja trójwymiarowego filmu. Zainteresowani mogą również wypić szklaneczkę piwa w stylowym pubie. Warto się ponadto wybrać na zwiedzanie Tyskich Browarów Książęcych, w których tradycja dopełnia się nowoczesnością. Na trasie wycieczki znajduje się współczesna linia produkcyjna oraz piękne zabytki architektury przemysłowej, jak np. warzelnia z 1915 roku, bednarnia i smolarnia czy ciekawy budynek dyrekcji. Tyskie Browarium jest jednym z punktów na Szlaku Zabytków Techniki.

www.tyskiebrowarium.pl

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Budowę zamku w Mosznej rozpoczęto w XVII wieku, jednak swój obecny wygląd, zamek zawdzięcza przebudowom przez Franza Huberta  von Tiele-Winckler z Miechowic - właściciela zamku w XIX wieku. Zamek urzeka turystów 99-ciom wieżami i wieżyczkami, które nadają budowli wielkiego uroku - dzięki nim często określany jest jako "polski Dysneyland". Co roku na wiosnę na terenach ogrodów zamkowych organizowane jest Święto Kwitnących Azalii, przyciągające setki turystów z kraju i zagranicy. W zamku znajduje się obecnie Centrum Lecznicze oraz Hotel, ale zwiedzanie zamku jest dozwolone.

Photo:http://majkad.blogspot.com

Parki Śląski im. gen. Jerzego Ziętka w Chorzowie, zwany do niedawna Wojewódzkim Parkiem Kultury i Wypoczynku, to ponad 600-hektarowe „zielone płuca” przemysłowej aglomeracji. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: od relaksujących spacerów po imprezy masowe. Nagromadzenie atrakcji w Parku zaskakuje; są tu m.in.: Planetarium Śląskie (największe i najstarsze w Polsce), Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny, Stadion Śląski, Śląskie Wesołe Miasteczko (największe w Polsce) i Rosarium.

Park Śląski zlokalizowany jest w Chorzowie przy Alei Różanej, Powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy cenionego na Śląsku wojewody gen. Jerzego Ziętka, na wyjątkowo zdegradowanych terenach poprzemysłowych Chorzowa i Katowic.

Jego ponad 600-hektarowa powierzchnia czyni go największym tego typu obiektem w Polsce i jednym z większych w świecie (jest prawie dwa razy większy od nowojorskiego Central Parku, a cztery razy od londyńskiego Hyde Parku!).

Park budowano z pomysłem, ale i z rozmachem. Odwiedzający mieli do dyspozycji 70 km alejek i 2400 ławek. Przy przygotowaniu gruntu przemieszczono miliony metrów sześciennych ziemi, posadzono prawie 3,5 miliona drzew i krzewów w 70 gatunkach.

Z upływem lat pospolitsze gatunki zastępowano bardziej szlachetnymi. Projektant Parku, prof. Władysław Niemirski, podzielił teren na dwie strefy: cichą (z licznymi drzewami i krzewami) dla relaksu - powstały tu m.in. Planetarium, Galeria Rzeźby Śląskiej, Śląski Ogród Zoologiczny - i kulturalno-rozrywkową, służącą czynnemu wypoczynkowi (z Wesołym Miasteczkiem i Stadionem Śląskim).

Park bogactwem atrakcji nadal przyciąga tłumy odwiedzających. Każdy może wybrać coś dla siebie: relaksujący spacer po parkowych alejach, jazdę na rowerze po przygotowanych trasach, bieganie, nordic walking, po koncerty i inne imprezy wystawowe, targowe itp. Wśród mnogości atrakcji należy wymienić m.in.: Śląskie Wesołe Miasteczko, Śląski Ogród Zoologiczny z Kotliną Dinozaurów, Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny, Planetarium Śląskie, Stadion Śląski, Rosarium (z największą w Polsce kolekcją róż), Halę Wystaw „Kapelusz” (jedna z oryginalniejszych budowli w Parku), Galerię Rzeźby Śląskiej (z 35 plenerowymi rzeźbami miejscowych artystów), Kolejkę Linową „Elkę”, Parkową Kolejkę Wąskotorową, Kąpielisko „Fala”(zlokalizowany na 12 hektarach kompleks basenów), Duży Krąg Taneczny (w zimie lodowisko) oraz Śląski Park Linowy (z 710 m tras, 58 przeszkodami i 50 platformami).

Katowickie osiedle Nikiszowiec powstało ponad 100 lat temu. Zostało zaprojektowanie przez Emila i Georga Zillman. Jak na ówczesne standardy posiadało niebywale wysoki standard życia.

Początki Nikiszowca ściśle związane są z kopalnią węgla kamiennego Giesche, która w latach 1903–1904 rozpoczęła budowę w polu „Reserve” dwóch nowych szybów Carmer (obecnie Pułaski) i Nickisch (obecnie Poniatowski) w celu eksploatacji nowych pokładów węgla. Aby przyciągnąć nową kadrę trzeba było najpierw zapewnić jej odpowiednie miejsce zamieszkania. Kolonię wybudowano w latach 1908– 1915. Tworzy ją 9 zwartych kwartałów budynków, połączonych charakterystycznymi przewiązkami oraz kościół parafialny Św. Anny z 1927 r. Osiedle stanowi tło wielu filmów o Górnym Śląsku. Obiekt wpisany jest na listę Pomników Historii.

źródło:http://zabytkitechniki.pl

Katowicki Spodek, symbol miasta Katowice, w roku otwarcia 1971 był największym i najnowocześniejszym obiektem widowiskowo-sportowy w Polsce.
Po gruntownym remoncie, który miał miejsce w 2009 r., katowicki Spodek jest obecnie jedyną halą w Polsce, gdzie poprzez zastosowanie specjalnych przesłon na oprawach oświetleniowych dużej mocy (1kW i 2kW) jest możliwe wprowadzenie do transmisji elementów dynamicznej zmiany oświetlenia, co daje nieograniczone możliwości w kreowaniu scen świetlnych podczas zawodów sportowych, widowisk artystycznych, występów muzycznych, dając reżyserowi profesjonalne narzędzie w budowaniu scenografii i dramaturgii widowiska.

Jako jedyna hala w Europie Spodek posiada system monitoringu znany do tej pory tylko wojskowym - system "Praetorian" wykorzystujący 80 kamer i pozwalający przesuwać obraz w dowolnym kierunku i przechodzić przez ściany. Tego typu monitoring stosuje się m.in. w obiektach militarnych w USA. O 2,5 tys. zwiększyła się ilość miejsc siedzących dla widzów. Do hali może wejść teraz maksymalnie ponad 11 tys. osób.

W Spodku występowały światowej sławy gwiazdy muzyki, m.in. Eric Clapton, Drupi, Sting, Jean Michel Jarre, Chris Rea, Toto Cotugno, Clif Richard, Joe Cocker, Tina Turner, Brian Adams, Elton John, Vanesa Mae, Deep Purple, Metallica, Status Quo, Electic Light Orchestra, Genesis, Kraftwerk, Lokomotiv GT, Mike Oldfield, Robbie Wiliams, Depeche Mode, Rammstein, Iron Maiden.

Od 28 lat na scenie Spodka odbywa się Festiwal Rawa Blues, od 23 lat festiwal Metalmania, a od 10 - Mayday - festiwal muzyki techno.
Wśród czołowych imprez sportowych - Liga Światowa w Piłce Siatkowej mężczyzn 2001, 2007, EuroBasket 2009, Mistrzostwa Europy Kobiet w Piłce Siatkowej 2009.
Spodek wraz z pobliskim obiektami: lodowiskiem, hotelem, salą gimnastyczną i dwoma parkingami tworzy jeden kompleks.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego; Szymon Polański

ZABYTKOWA KOPALNIA SREBRA – jedyne takie miejsce w Europie

Wielowiekowa działalność górnicza na terenie Tarnowskich Gór sprawiła, iż pod miastem powstał jedyny w swoim rodzaju labirynt chodników, komór, wyrobisk i sztolni odwadniających, którego długość szacuje się na ponad 150 kilometrów.

Częścią tego potężnego kompleksu, drążonego w skale dolomitowej od XVI do początków XX wieku, jest m.in. Zabytkowa Kopalnia Srebra, udostępniona do zwiedzania już w 1976 roku. To jedyna w Polsce trasa turystyczna, która prowadzi gości przez unikatowe podziemia po dawnym górnictwie kruszcowym. Do tej pory ten niezwykły obiekt, wpisany na prezydencką listę Pomników Historii, zwiedziło ponad 2,5 mln turystów.

Długość trasy wynosi 1740 metrów z czego 270 metrowy odcinek zwiedzający pokonują łodziami. Szlak przypomina kształtem trójkąt i łączy ze sobą trzy dawne szyby wydobywcze: „Anioł”, „Żmija” i „Szczęść Boże”.

W czasie niezwykłej wędrówki turyści oglądają pochodzące z XVIII i XIX przodki górnicze, dawne stanowiska pracy, narzędzia oraz mogą podziwiać różnorodność podziemi ukształtowanych nie tylko przez człowieka, ale również naturę.

By ożywić nieco atmosferę zwiedzania, podziemia zostały wypełnione muzyką oraz efektami dźwiękowymi. I tak z oddali można usłyszeć odgłosy ciężkiej górniczej pracy, kopalnianego zawału, jadących wózków oraz robot strzałowych. Przy odrobinie szczęścia turyści mogą spotkać na swojej drodze dobrego ducha podziemi, czyli Skarbnika.

Na powierzchni, w budynku nadszybia kopalni, znajduje się Multimedialne Muzeum Górnictwa. Dzięki najnowocześniejszej technologii zobaczyć tu można m.in. jak wydobywano spod ziemi cenny kruszec oraz w jaki sposób górnicy odwadniali tarnogórskie podziemia. Oczy turystów przykuwa ożywiona komputerowo maszyna parowa, którą do miasta sprowadzono pod koniec XVIII stulecia.

Tuż przy budynku kopalni znajduje się Skansen Maszyn Parowych, na który składa się ponad 30 cennych eksponatów takich jak walec drogowy, dźwig, liczne parowozy oraz maszyny wyciągowe pracujące kiedyś w kopalniach węgla kamiennego.

Od 2006 roku Zabytkowa Kopalnia Srebra znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego (jedna z czterech Gwiazd Techniki). W lipcu 2014 roku obiekt został zakwalifikowany jako Punkt Kotwiczny Europejskiego Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego ERIH.

Podziemia kopalni oraz Sztolnia „Czarnego Pstrąga” zostały uznane w 2004 roku za Pomnik Historii.

W podziemiach panuje specyficzny mikroklimat o stałej temperaturze 10oC. Zwiedzanie Kopalni wraz z muzeum trwa ok. 90 minut. Istnieje możliwość rezerwacji przewodnika w języku niemieckim, angielskim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim i czeskim.

Na życzenie (za dodatkową opłatą) klient może spotkać w podziemiach „SKARBNIKA” – legendarnego ducha kopalni lub obejrzeć „POKAZ PRACY GWARKOW” w jednej z podziemnych komór.

GODZINY ZWIEDZANIA PODANE SĄ NA STRONIE www.kopalniasrebra.pl

Zabytkowa Kopalnia Srebra

ul. Szczęść Boże 81

42-600 Tarnowskie Góry

tel: 32 285 29 81

www.kopalniasrebra.pl

rezerwacja biletów wstępu dla grup zorganizowanych: 32 285 49 96

Galeria Szyb Wilson znajduje się w Katowicach, na granicy trzech dzielnic: Nikiszowca, Janowa oraz Szopienic. Znajdujące się na terenie dzisiejszej galerii szyby kopalniane początkowo nazywały się „Richthofen” i „Hulda”. Charakterystyczny budynek z czerwonej cegły został zaprojektowany przez kuzynów Georga i Emila Zillmanów, tych samych, którzy są architektami pobliskich dzielnic Nikiszowiec i Giszowiec.

Historyczny budynek przekształcony został w galerię sztuki współczesnej w 2001 roku, dzięki inicjatywie Moniki Pacy i Johanna Brosa. Ogromna przestrzeń ekspozycyjna (ponad 2500 m2) stwarza niezliczone możliwości aranżacji i ekspozycji dzieł sztuki. Niepowtarzalny klimat wnętrza sprawia, że budynek często jest wykorzystywany jako plan filmowy czy plener fotograficzny, ale także jako sala koncertowa, teatralna czy przestrzeń do organizacji innych wydarzeń kulturalnych.

W Galerii Szyb Wilson można oglądać przede wszystkim sztukę współczesną. Założyciele i właściciele tego miejsca szczególną uwagę poświęcają promocji młodych twórców. Aby móc lepiej realizować to zadanie, powołali Fundację Eko-Art Silesia. Ze względu na położenie galerii – w pobliżu podupadłych materialnie dzielnic, których mieszkańcy mają utrudniony dostęp do kultury – działania artystyczne są łączone ze społecznymi. Odnowa budynku wiązała się również z rewitalizacją społeczną najbliższej okolicy.

Jednym z najważniejszych zdarzeń cyklicznych organizowanych przez Galerię Szyb Wilson i Fundację Eko-Art Silesia jest Art Naif Festiwal. Radosne i barwne wydarzenie gromadzi dzieła artystów naiwnych z całego świata w jednym miejscu. To niezwykłe przedsięwzięcie przełamujące stereotypy i bariery już od wielu lat przyciąga tysiące miłośników tej sztuki.

Galeria jest czynna codziennie od godz. 9.00 do 19.00.

Wstęp jest bezpłatny.

Galeria Szyb Wilson

ul. Oswobodzenia 1

40-403 Katowice

www.szybwilson.org

Wierzchołek oraz zbocza Równicy porastają lasy, przeważnie mieszane i bukowe. Pod szczytem znajduje się obszerna polana, na której ulokowano różne obiekty, składające się na lokalne centrum turystyczne.

Prowadzi tutaj kręta szosa z pobliskiego Ustronia. Na wysokości 785 m znajduje się schronisko górskie z restauracją i 50 miejscami noclegowymi. Obiekt ten, wybudowany w 1927 roku, nawiązuje do architektury regionalnej. Szlakami turystycznymi można stąd dotrzeć do okolicznych miejscowości ( Ustroń, Brenna i Wisła), lub też wybrać się na dłuższą wędrówkę wzdłuż Pasma Równicy i Trzech Kopców w stronę Przełęczy Salmopolskiej i Pasma Baraniej Góry.

Obok schroniska na Równicy przebiega między innymi Główny Szlak Beskidzki. Niedaleko, przy tym właśnie szlaku, znajduje się tradycyjne miejsce nabożeństw ewangelickich, odprawianych tu w okresie prześladowań w czasach austriackich. Widoki z polany pod szczytem Równicy obejmują znaczną część Beskidu Śląskiego z charakterystycznym, widocznym po drugiej stronie doliny Wisły, Pasmem Czantorii i Stożka. W rejonie Równicy zlokalizowano obiekty rozrywkowe, które zainteresują przede wszystkim najmłodszych.

Należy do nich Extreme Park, gdzie można poskakać na batutach lub poćwiczyć na ściance wspinaczkowej. Atrakcją Extreme Parku jest także kino 4D, z ruszającymi się fotelami, wiejącym wiatrem, spadającymi na widza kroplami wody i innymi efektami specjalnymi, pozwalającymi na oglądanie filmów w niekonwencjonalny sposób. Inne atrakcje na Równicy to park linowy oraz niekonwencjonalne zoo – Leśny Park Niespodzianek.

Rejon Równicy w ostatnich latach słynie także z obiektów gastronomicznych, pielęgnujących lokalne tradycje. Możemy odwiedzić tutaj „Zbójnicką Chatę”, Dwór Skibówki, a także „Kolibę Pod Czarcim Kopytem”. W stylowo urządzonych wnętrzach można tam skosztować regionalnych przysmaków.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru.

Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji.

Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przystąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości).

Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

SZTOLNIA "CZARNEGO PSTRĄGA" – najdłuższa podziemna przeprawa łodziami w Polsce

Sztolnia „Czarnego Pstrąga” zwana tarnogórską „podziemną Wenecją”, to nie tylko unikatowy zabytek techniki, ale również najdłuższa w Polsce, bo licząca aż 600 metrów, podziemna trasa turystyczna, którą pokonuje się łodziami. Sztolnia „Czarnego Pstrąga” stanowi fragment XIX-wiecznej Sztolni Głębokiej Fryderyk, która odprowadzała kiedyś wody kopalniane na powierzchnię ziemi. Jej drążenie ruszyło w 1821 roku, a zakończyło się w 1834.

Sztolnia „Czarnego Pstrąga” została udostępniona do zwiedzania w 1957 roku. Do tej pory zwiedziło ją ponad 2,3 mln turystów. Obiekt znajduje się na terenie urokliwego parku przyrodniczo-krajobrazowego „Park w Reptach i Dolina Dramy”.

Do sztolni prowadzi szyb „Ewa” oraz „Sylwester”. Zwiedzanie obiektu rozpoczyna się od zejścia krętymi schodami do podziemnej przystani znajdującej się w szybach „Ewa” lub „Sylwester” (ruch odbywa się wahadłowo). Kilkadziesiąt metrów pod ziemią turyści wsiadają do łodzi i w tajemniczej scenerii, przy świetle migocących lamp karbidowych, przepływają odcinek 600 metrów. Przewodnik niczym mityczny Charon lub wenecki gondolier odpychając łódki od ociosów snuje opowieści górnicze. W migotliwym świetle wprawne oko może dostrzec pstrąga. Wydaje się on być czarny, stąd też przyjęła się nazwa chodnika sztolniowego jako „Czarnego Pstrąga”, która funkcjonuje po dzień dzisiejszy.

Podczas zwiedzania chodnika oglądać można ociosy skał, na których widoczne są pionowe rowki, czyli ślady otworów strzałowych. W Sztolni spotkać można również nietoperze, które w ostatnim czasie urządziły sobie w niej swoją sypialnię.

W podziemiach sztolni panuje temperatura ok. 10 st. C. Czas trwania zwiedzania to ok. 60 min.

Obiekt można zwiedzać w językach: angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim i czeskim.

W 2004 roku Sztolnia „Czarnego Pstrąga” oraz Zabytkowa Kopalnia Srebra zostały wpisane na prezydencką listę Pomników Historii. Od 2006 roku zarówno sztolnia jak i kopalnia znajdują się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego.

GODZINY ZWIEDZANIA PODANE SĄ NA STRONIE www.kopalniasrebra.pl

Sztolnia „Czarnego Pstrąga” znajduje się na terenie Parku Repeckiego w Tarnowskich Górach. Dojście do obiektu od ul. Śniadeckiego i Repeckiej

rezerwacja biletów wstępu dla grup zorganizowanych: 32 285 49 96

Prosimy, aby grupy autokarowe podjeżdżały na parking przy ul. Repeckiej

www.kopalniasrebra.pl

Bielsko zawsze leżało na granicy - czy to pomiędzy księstwami piastowskimi, czy to Polską a Czechami, wreszcie między Galicją a Śląskiem Cieszyńskim.

Mocna warownia była więc koniecznością. Pierwszy, solidny zamek wzniósł nad rzeką Białą książę cieszyński Przemysław I Noszak w XIV wieku.

Z biegiem lat zamek zmieniał właścicieli, trafiając chociażby w ręce bogatych rodów Promnitzów, Schaffgotschów czy Sunneghów; zmieniały się również jego rola i wygląd. W 1752 roku bielskie posiadłości wraz z zamkiem nabył Aleksander Józef Sułkowski. Jego potomkowie władali nim aż do roku 1945. 

To Sułkowscy odpowiadają za współczesne oblicze zamku. Uległ on bowiem gruntownej przebudowie w drugiej połowie XIX wieku, uzyskując eklektyczny wygląd. Jak wyglądały poprzednie budowle stara się nam uzmysłowić muzeum w Lapidarium, gdzie odsłonięto dawne mury, pokazano detale architektoniczne i polichromie. Samym Sułkowskim także poświęcono niewielką ekspozycję (Gabinet Pana i Damski Salonik). Muzeum w Bielsku-Białej pozwala gruntownie się zapoznać z „Dziejami miasta i zamku”, a wystawa etnograficzna przybliża wieloetniczne tradycje tych okolic. Wielbicieli dawnej broni skusi z pewnością zbrojownia i pokój myśliwski. W muzeum udało się też zgromadzić ciekawe zbiory sztuki – od późnego średniowiecza po wiek XXI.

Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem w zamku jest klasycystyczny salon muzyczny, rozbrzmiewający muzyką po dziś dzień. Również sztuka współczesna jest stale obecna na zamkowych salonach.

www.silesia.travel

Fot. archiwum Śląskiej Organizacji Turystycznej, Tomasz Gębuś

Obóz koncentracyjny Auschwitz, KL Auschwitz (Stammlager),  w tym KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych, w tym obozu zagłady na terenie Oświęcimia i pobliskich miejscowości, istniejący w latach 1940-1945, symbol Holocaustu. Jedyny obóz koncentracyjny, znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, figuruje tam pod oficjalną nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940-1945). Nazwy Auschwitz i Birkenau są niemieckimi odpowiednikami polskich nazw Oświęcim i Brzezinka, stosowanymi po agresji Niemiec na Polskę w 1939 r. i aneksji tych ziem przez III Rzeszę.

W 1940 r. na tych terenach władze niemieckie utworzyły obóz przeznaczony początkowo do osadzania więźniów politycznych i opozycji, głównie Polaków. Rozbudowywany był potem stopniowo w główne miejsce masowej eksterminacji około miliona Żydów z całej Europy, a także wielu Polaków, Romów, jeńców radzieckich oraz ofiar innych narodowości. W sumie zginęło tu ponad 1mln osób.

źródło: www.pl.wikipedia.org

Fot. "www.auschwitz.org"

Book your ticket HERE